Spacerkiem po Kaliszu woj. wielkopolskie

Niektórzy historycy uważają Kalisz jako najstarsze miasto w Polsce.

Miasto zauroczyło nas zabytkami, otwartością, gościnnością.

Można zwiedzać je długo bo dużo ma do zaoferowania.

Opowieści o Kaliszu mam na kilka postów, dziś zamek a właściwie jego fundamenty, mury obronne miasta i Baszta "Dorotka" - moja imienniczka według legendy nie miała łatwo.

Zapraszam do Kalisza.

Kalisz jest miastem położonym na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Prosną, w województwie wielkopolskim, jest siedzibą powiatu kaliskiego oraz historyczną stolicą Wielkopolski.

Od 1314 do II rozbioru Polski Kalisz był stolicą województwa kaliskiego.

Mury miejskie w Kaliszu są ciągiem murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym m.in. bramami i basztami, otaczający niegdyś obszar całego Kalisza, a którego fragmenty zachowały się do dziś.

Kalisz został otoczony murami obronnymi w połowie XIV wieku, a ich budowę przypisuje się królowi Kazimierzowi Wielkiemu.

Mamy tu dwie Bramy Główne:

1. Toruńska
2. Wrocławska

Bramy Poboczne:

1. Łazienna 
2. Piskorzewska

W ciągu murów obronnych znajdowało się 18 baszt obronnych:

1. baszta główna w bramie Wrocławskiej
2. baszta główna w bramie Wrocławskiej
3. baszta narożna w bramie Wrocławskiej
4. baszta wielka, dwupiętrowa w bramie Wrocławskiej
5. baszta „prosto w młyny”, od młynów stojących na rzece
6. baszta typu łupinowego
7. baszta wielka-narożna, zwana „katowską”
8. baszta na wylocie ul. Żydowskiej
9. baszta „Piskorzewska” w bramie
10. baszta „Kanonicka”
11. baszta „Zamkowa”
12. baszta w Zamku Królewskim
13. baszta w bramie Toruńskiej
14. baszta w bramie Toruńskiej
15. baszta „Dorotka”, jedyna zachowana do dziś
16. baszta „Łazienna” w bramie
17. baszta przy kanale Rypinkowskim
18. baszta „Franciszkańska”

Średniowieczne mury miały ok. 504 m długości, do dziś pozostało ok, 19 % dawnej długości.

Mur obronny z Basztą "Dorotka" ma 50 m długości.

Z Dorotka związana jest legenda i tu ją przytoczę bo warto przeczytać:

Starosta zamku kaliskiego miał piękną córkę Dorotkę. Kochał ją bardzo i pragnął jej szczęścia. Chciał ją dobrze wydać za mąż, za takiego kandydata, który będzie nie tylko zamożny i mądry, ale za takiego, dla którego będzie przychylne serce Dorotki. Dziewczyna jednak nie paliła się do zamążpójścia. Żaden z przedstawionych kandydatów nie przypadł jej do gustu. Siedziała samotnie w swojej komnacie na daremnie wyczekując tego jedynego.
Dorotka nie lubiła strojnych sukni ani czepców, miała wszakże upodobanie w misternie zdobionych trzewiczkach. Starosta spełniał prośby córki i każdego miesiąca na jego rozkaz przyprowadzano do zamku szewczyka Marcinka, który jak żaden majster w mieście potrafił wyszywać złotą i srebrną nicią cudne wzory na damskich trzewiczkach.
Zdarzyło się pewnego razu, że król wysłał starostę w długą i niebezpieczną podróż z ważną misją. Mijały miesiące, a starosta nie wracał. Nastał w Kaliszu czas głodu i zarazy. Ludzie padali na ulicach jak muchy. Tylko Marcinek niezmiennie każdego miesiąca nie zważając na szalejące w mieście „morowe powietrze” wędrował do Dorotki na zamek i pracowicie szył dla niej nowe buciki. W czasie tych spotkań młodzi się w sobie zakochali, zaczęli spędzać ze sobą coraz więcej czasu, a to nie mogło ujść uwagi zamkowej straży.
Pewnego razu urządzono na szewczyka zasadzkę, a kiedy ten próbował uciec, spadł z zamkowych murów i zginął na miejscu. Wkrótce po śmierci Marcinka powrócił na zamek starosta. Tak bardzo zagniewał się na córkę, że rozkazał zamurować ją w jednej z zamkowych baszt, gdzie dziewczyna umarła z głodu.
Po jej śmierci zamykano w baszcie złe i występne dziewczyny, które potem nazywano Dorotkami, a z czasem samą basztę też nazwano Dorotką.

Baszta Dorotka to wspaniały świadek historii miasta, miejsce przepełnione legendami i wciągająca zabawa dla całej rodziny. 

Baszta Dorotka, czyli ostatni zachowany fragment murów miejskich Kalisza to dzisiaj Centrum Kaliskich Baśni i Legend.

Baszta powstała pod koniec XIV wieku jako prostokątna, półokrągły kształt przybrała prawdopodobnie w XVI wieku, podczas odbudowy po wielkim pożarze w 1537 roku. 

Budowla ma dwie kondygnacje i zachowane okrągłe otwory strzelnicze.

Poniżej szewczyk Marcinek uwieczniony przez mieszkańców.

Zamek Królewski w Kaliszu był gotyckim zamkiem, wzniesiony w 3 ćwierci XIII wieku przez Bolesława Pobożnego na Nowym Mieście.

Był czteroskrzydłowy, na planie zbliżonym do kwadratu, warowny, otoczony fosą.

Spłonął w 1537, ale go odbudowano, ponownie spłonął w 1792, rozebrano go w latach 1803 - 1804. 

Był największy zamkiem w Wielkopolsce.

W 1819 roku na jego miejscu zbudowano szkołę. 

Obecnie jedyną pozostałością zamku są odkryte przez archeologów fundamenty na terenie I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka przy zbiegu ulic Grodzkiej, Zamkowej oraz placu Jana Pawła II w centrum miasta.

Opracowała Dorota Owczarek

Źródło: Wikipedia, www.regionwielkopolska.pl, www.wielkopolskatravel.pl

Zdjęcia wykonano 22 września 2019 roku

Wielkopolska

miasto Kalisz

woj. wielkopolskie

powiat kaliski

gmina Kalisz