Budowle sakralne woj. łódzkiego - Budzynek

Wędrówek po naszej okolicy ciąg dalszy - dziś zawitamy do Budzynka.
Było ciepło, świeciło pięknie słońce a do robienia zdjęć nie zawsze jest to wskazane, dlatego niektóre zdjęcia robione są pod słońce.
Piękno tego miejsca i tak jest oddane.

Budzynek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików.
Budzynek uzyskał lokację miejską po 1454 roku, zdegradowany po 1661 roku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wieś leży w dolinie Bzury, w okolicach dawnej Ziemi Łęczyckiej, przy drodze z Poddębic przez Tur do Ozorkowa. 

Miejscowość ma bardzo stary rodowód. 

Obok cmentarza wykryto obiekt kultury łużyckiej z okresu halsztackiego - 650-400 p.n.e. 

W XV-XVI w. istniał tu drewniany dwór otoczony palisadą, na jego miejscu zbudowano później dwór murowany.

Niestety dziś nie ma już śladów po dworze.

Budzynek powstał jako osada w XVI w. na terenie wsi Woźniki znanej od XIV w. 

Nazwa Budzynek nawiązuje do wyrazu „budzyń” zachowanego jeszcze w gwarze ludowej - „Lichsza część wsi nazywana jest czasem pogardliwie budzyna”.

W tym samym okresie, kiedy Budzynek stał się miastem, powstał tu pierwszy modrzewiowy kościół.

Około 1520 r. 

Budzynek należał najpierw do parafii w Leźnicy Wielkiej, potem w Domaniewie. 

Miejscowa parafia została erygowana w 1926 r. przez znanego łódzkiego biskupa Wincentego Tymienieckiego.
Budzyński kościół jest ciekawy architektonicznie, otoczony drzewami. 

Funkcjonuje pod wezwaniem Ścięcia św. Jana Chrzciciela i św. Trójcy. 

Wznoszony był etapami od XVI do XVIII wieku. 

Jest konstrukcji zrębowej, z wydatnymi ostatkami.

Nawa na planie kwadratu, prezbiterium na planie ośmioboku. 

Kruchtę zstępuje podsienie, ponad którym na 4 słupach i 2 rysiach umieszczony jest chór z organami.

Osobliwością są wystające na narożach, nierówne, ułożone na zrąb belki, co wiąże się z różnymi zabobonami.

Dach z gontu, wspólny dla nawy i prezbiterium, z wieżyczką na sygnaturkę. 

Zachowały się dwie rzeźby gotyckie z 1 poł. XVI w. oraz pozłacany mosiężny kielich z pateną - prawdopodobnie z XV w.

Poza tym wyposażenie głównie z okresu baroku i rokoka.

Wnętrza kościółka nie udało nam się obejrzeć ale wszystko przed nami.

Zapraszam do odwiedzenia tego miejsca.