Najsmutniejsze jednak jest to że ginie on w oczach popadając w ruinę a Samorząd miasta nie daje rady odrestaurować zabytku, choć sporo już zostało zrobione.
Żal serce ściska jak się patrzy na niszczejący dworzec, chlubę połowy XIX wieku.
Dworzec kolejowy w Aleksandrowie Kujawskim to XIX - wieczny zabytek i najcenniejszy obiekt zachowanej architektury dworcowej w Polsce.
Aleksandrów Kujawski jest miastem położonym w woj. kujawsko pomorskim.
Jest siedzibą powiatu i gminy.
Dworzec i stację kolejową otwarto tutaj w roku 1862.
Jest to najdłuższy budynek dworcowy w Europie.
Jest to zabytek mocno związany z historią miasta.
Była to ważna rosyjsko - pruska stacja graniczna.
Poza tym był to jeden z najokazalszych dworców na ziemiach polskich.
Jak już pisałam stacja kolejowa powstała w 1862 roku dla nowo zbudowanej Kolei Warszawsko - Bydgoskiej, jako stacja graniczna między zaborem pruskim i rosyjskim.
Stacja miała duże znaczenie, gdyż była jedną z niewielu stacji granicznych pomiędzy Prusami a Rosją.
28 czerwca 1867 po otwarciu linii do Ciechocinka Aleksandrów Kujawski stał się węzłem kolejowym.
W 1879 na dworcu miało miejsce spotkanie cesarza Wilhelma I i cesarza Aleksandra II.
W II połowie XIX w. mieszkał w nim i sprawował urząd car Aleksander II.
Dzięki swojej architekturze obiekt cieszył się popularnością wśród artystów, takich jak Edward Stachura czy Maria Danilewicz - Zielińska.
Oprócz dworca w skład zespołu wchodzi również wieża ciśnień z 1895 r., trzy domy mieszkalne przy ul. Wojska Polskiego - 8,10 i 14, z lat 1893 - 1895, oraz skwer.
Obiekty wpisane na listę zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Może kolejnym razem jak zajedziemy coś się będzie działo i ucieszy oczy i duszę.
Przez stację przejeżdżają - z postojem, pociągi osobowe przewoźnika Przewozy Regionalne i pospieszne PKP Intercity jadące linią Bydgoszcz - Kutno. 
Stacja obsługuje również składy towarowe wielu operatorów.
Autor: Dorota Owczarek
Źródło: Wikipedia, www.zabytek.pl, www.naszemiasto.pl
4 czerwca 2019 roku
Aleksandrów Kujawski
2 komentarze
Szkoda by było gdyby tak niszczał...jego długość robi wrażenie:)))musiał być wspaniały w latach świetności:)))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńTak w latach świetności błyszczał a teraz nie ma się kto nim zająć.
UsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.