Zamek w Baranowie Sandomierskim woj. podkarpackie

Ten zamek stał na mojej liście bardzo wysoko i choć odwiedziłam go już dwa razy, miałam pewien niedosyt.
Tym razem nacieszyłam oczy i duszę widokiem i historią zamku magnackiego.
I choć dojechaliśmy do niego późno, bo była 16, zaczynało się ściemniać, zdjęć za dużo z zewnątrz nie dało się zrobić, tylko od frontu bo z drugiej strony zamek nie oświetlony.
Był 30 listopada ubiegłego roku.
W środku w komnatach jednak było na co popatrzeć i wciągać łyk historii całym sobą.
Zapraszam na moją wędrówkę po zamku.

Baranów Sandomierski - miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, siedziba władz gminy miejsko - wiejskiej Baranów Sandomierski. 

Leży nad Wisłą i Babulówką - prawobrzeżnym dopływem Wisły.

Miasto uzyskało prawo niemieckie od Kazimierza III Wielkiego w 1354 roku. 

W 1568 roku Baranów kupił kasztelan śremski Rafał Leszczyński. 

W latach 1975 - 1998 miasto administracyjnie należało do województwa tarnobrzeskiego.

Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1135 roku. 

Prawa miejskie Baranów otrzymał w 1354 r. z rąk króla Kazimierza Wielkiego. 

Miasto rozwijało się dzięki handlowi zbożem. 

Pod koniec XVI wieku w Baranowie Sandomierskim zaczęło rozwijać się rzemiosło, szczególnie sukiennictwo, kuśnierstwo oraz szewstwo. 

W okresie od XVI wieku do 1655 roku Baranów był jednym z głównych ośrodków kalwinizmu w Małopolsce.

Zamek w Baranowie Sandomierskim - późnorenesansowy zamek w Baranowie Sandomierskim, ze względu na podobieństwa zwany Małym Wawelem. 

Siedziba rodu Leszczyńskich została zbudowana według projektu Santi Gucciego w latach 1591-1606.

krużganek

Perła architektury renesansowej - forteca w Baranowie Sandomierskim położona jest w nizinie dolnej Wisły. 

Pierwotny rycerski dwór obronny w miejscu dzisiejszego dziedzińca należał do rodziny Baranowskich herbu Grzymała. 

Następnymi właścicielami był ród Górków z Wielkopolski. 

W 1578 roku Stanisław Górka sprzedał zamek Rafałowi Leszczyńskiemu herbu Wieniawa, który wybudował tu dwór renesansowy na planie prostokąta stanowiący dziś część zachodnią zamku.

kaplica zamkowa

Andrzej Leszczyński - wojewoda brzesko - kujawski rozbudował zamek dobudowując dziedziniec z renesansowymi krużgankami wokół nowych budynków i założył bibliotekę. 

Zamek odwiedzał prawdopodobnie król Stefan Batory.

Kolejnym właścicielem był Dymitr Jerzy Wiśniowiecki, w latach 1677 - 1682, później książę Józef Karol Lubomirski herbu Śreniawa do 1720 roku.
Ostatnim właścicielem był Roman Dolański, który stracił zamek w wyniku reformy rolnej z 1945 roku.

W styczniu 1968 roku przekazano zamek Kopalniom i Zakładom Przetwórczym Siarki „Siarkopol” w Tarnobrzegu. 

krużganek

polichromie herbowe

Do 1995 istniało w zamku muzeum Zagłębia Siarkowego. 

Od lipca 1997 roku właścicielem zamku jest Agencja Rozwoju Przemysłu SA w Warszawie.

dziedziniec zamkowy

Część pomieszczeń jest udostępniona zwiedzającym. 

Możliwość wynajęcia restauracji zamkowej na imprezy okolicznościowe - sympozja, wesela. 

W pobliżu zamku znajduje się hotel i basen.

polichromie herbowe

dziedziniec

Dzięki "Siarkopolowi", mimo iż nie zachowało się dużo przedmiotów, to co zostało nie popadło w całkowitą ruinę a my możemy podziwiać te piękne komnaty, stiuki, polichromie.

herb

Dodam jeszcze że przemiła pani przewodniczka z ogromną wiedzą oprowadziła nas po najdalszych zakamarkach zamku, dziękujemy, a był to piątek, weekend za pasem, ostatnie wejście.

Byliśmy tam dłużej niż planowano.

Jak wyszliśmy z zamku było już całkiem ciemno i piękne ogrody nas ominęły, pewnie tu jeszcze wrócimy.

To tutaj kręcone były sceny z filmu "Czarne chmury"
Wspomina Leonard Pietraszak odtwórca roli Dowgirda:

Pamiętam przezabawną sytuację, która wydarzyła się pod­czas kręcenia zdjęć na tych kruż­gankach. Jest to scena z czołówki filmu.
Anna Ostrowska, grana przez przesympatyczną Elżunię Starostecką, biegnie po krużgan­kach, by powitać ukochanego pułkownika. Otóż z Elżunią na planie był jej maleńki synek, który biegał za nią, wołając: „mamuniu, moja mamuniu”, lecz gdy zobaczył mamę w objęciach pułkownika, za­wołał zdziwiony: „ale ty nie jesteś mój tatuś”, to rozbawiło całą ekipę – z uśmiechem wspomina pan Pie­traszak. Baranowski zamek gościł ekipę zdjęciową kilka tygodni. Sce­ny kręcono w zamkowych salach oraz na krużgankach i dziedzińcu.

komnaty

kaplica zamkowa

Źródło: Wikipedia

30 listopada 2018 roku.