Sulejów - prywatne miasto duchowne - Szlaki Rzeki Pilicy woj. łódzkie

Jakie piękne miejsca są obok nas, czasami nawet o nich nie śnimy.
Tak blisko miejsca w którym mieszkamy leży Sulejów a w nim mnóstwo atrakcji.
Nie dowiedziałabym się o tym gdyby nie wyprawa do Wapiennik Sulejowskich.
Opowiem dziś o Sulejowie - mieście duchownym.
O Opactwie Cystersów opowiem w innym poście.

Sulejów - miasto w powiecie piotrkowskim, województwie łódzkim, siedziba gminy Sulejów, nad rzeką Pilicą i Radońką.

Według danych z 2015 roku miasto liczyło 6334 mieszkańców.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. piotrkowskiego. 

Po zbudowaniu w latach 1969–1973 tamy na Pilicy w Smardzewicach - w pobliżu Tomaszowa Mazowieckiego i spiętrzeniu rzeki, w pobliżu miasta powstał Zalew Sulejowski.
Prywatne miasto duchowne, własność opactwa cystersów w Sulejowie położone było w końcu XVI wieku w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego.

Przez miasto przebiega Rekreacyjny Szlak Rzeki Pilicy czyli pieszy szlak w rejonie środkowego odcinka Pilicy o długości 122 km.

Szlak prowadzi od Piotrkowa Trybunalskiego do Krzętowa poprzez np. Sulejów.

Przez Sulejów przechodzi również Szlak Wodny Pilicy i tutaj obywają się spływy kajakowe.

Jadąc z Wapiennik po drodze oglądamy przecudne meandry rzeki Pilicy i piękne krajobrazy.

Teraz o kościołach Sulejowa.

Kościół parafialny pw. św. Floriana Męczennika i św. Leonarda Wyznawcy.
Rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu piotrkowskiego archidiecezji łódzkiej.
Jest to świątynia murowana z cegły, wybudowana w latach 1901–1903, w stylu neogotyckim.

Zaprojektowana została przez Feliksa Nowickiego.

W 1908 roku została konsekrowana przez biskupa Stanisława Zdzitowieckiego, ordynariusza kujawsko - kaliskiego.

W kościele znajdują się ołtarz główny oraz ołtarz w prawej nawie bocznej wybudowane w stylu neogotyckim, dopasowane do stylu świątyni, ten sam styl reprezentują stalle i 2 duże konfesjonały, ołtarz w lewej nawie bocznej pochodzi z poprzedniej budowli i reprezentuje styl neoklasycystyczny.
Ołtarz boczny z obrazem św. Floriana, reprezentuje styl późnobarokowy i powstał na początku XVIII wieku.

Do wyposażenia świątyni należą również organy, 3 dzwony o napędzie elektromagnetycznym, stacje Drogi Krzyżowej, ławki dopasowane do wyposażenia świątyni i ambona reprezentująca styl neogotycki.

Wnętrze pokryte jest wielobarwną polichromią z lat 1928-1930 autorstwa artysty - mieszkańca Sulejowa - Sylweriusza Kowalskiego.

Kościół jest wpisany do rejestru zabytków pod nr 358 z 21.08.1985.

Tuż obok kościoła znajduje się budynek dawnej parafii.

Jest to zabytkowy, piętrowy budynek, dawnej parafii.
Jest o wiele starszy od obecnej świątyni - wzniesiona w latach 1901-1903, i jest jednym z najstarszych budynków w Sulejowie.
Został wybudowany w roku 1795 z inicjatywy ówczesnego proboszcza Joachima Maja - był ostatnim cysterskim proboszczem parafii. 

Pierwotnie był to budynek parterowy.

Piętro zostało dobudowane w 1908 r. za sprawą proboszcza Antoniego Grochowskiego. 

Wykorzystał w tym celu pozostały materiał po budowie obecnego kościoła.
W 1910 r. kolejny proboszcz, Stanisław Jackowski dobudował oszklony ganek i w takiej formie możemy ten budynek oglądać do dziś. 

Nad wejściem znajduje się łaciński napis „SALVE” co w tłumaczeniu znaczy „Witaj! Bądź pozdrowiony!”.

Obok kościoła znajduje się także malowniczy stary budynek który mnie urzekł.

Z wnętrza okien wyłaniają się gałęzie drzew.

Kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP, św. Stanisława i św. Jacka - kaplica Ligęzków.
Przy zbiegu ulic: Podkurnędz i Częstochowskiej znajduje się niewielki kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP, św. Stanisława i św. Jacka.

Został wzniesiony w 1644 r. - MDCXLIV, z inicjatywy małżeństwa Baltazara - Balcera - Ligęzki i Jadwigi z Pomykałów - pochowani są w grobowcu wewnątrz kaplicy.

Za budulec przy budowie kościoła użyto cegły i ciosanych kamieni.

W latach 60. XX w., po czasie niszczenia kościoła i pewnym zapomnieniu o nim, przeprowadzono jego niewielki remont adaptując go na salę katechetyczną.

Gruntowny remont obiekt przeszedł w 1986 r. za sprawą ks. proboszcza Zygmunta Czyża. 

Wymieniono wówczas m.in. gont pokrywający dach, drewnianą podłogę, otynkowano i pomalowano ściany. 

Po tych zabiegach w kościółku na nowo zaczęto odprawiać poranne msze.
W latach 90.XX w., gdy nauka religii powróciła do szkół, sala katechetyczna straciła na przydatności. 

Z tego też powodu kościół zamknięto.

Przez lata nieużytkowany budynek znowu zaczął popadać w ruinę. 

Taki stan rzeczy miał się do roku 2003, kiedy to znowu za sprawą ks. Zygmunta Czyża „kaplicę Ligęzków” ponownie wyremontowano - m.in. zerwano drewnianą podłogę przykrywającą oryginalną, kamienną posadzkę. 

Uroczystego otwarcia kaplicy dokonano 23 listopada 2003 r. wraz z poświęceniem figury ołtarzowej Chrystusa Króla.
Obecnie kaplica pełni funkcję domu przedpogrzebowego - wewnątrz zainstalowano specjalny katafalk z urządzeniem schładzającym zwłoki. 

Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków pod nr 168-IX-14 z 7.07.1948 i z 30.01.1960 oraz 190 z 27.09.1967.

Na dziś koniec wędrówki, wkrótce opowiem o Opactwie Cystersów w Sulejowie, a jest o czym opowiadać.
Wrzesień 2018 rok.